Hoe is BY-KEES ontstaan
Op een dag zag ik een pand dat leegstond, ik was toen 23 jaar en ik wist niet zo goed wat ik moest doen. Weer studeren, verder met Architectuur of toch gewoon blijven werken? Ik was op een punt dat ik het gevoel had dat ik stil stond. Ik woonde toen in Leeuwarden en ik was het weekend bij mijn ouders en ik vertelde aan mijn moeder over het pand dat ik had gezien. Mijn moeder zei meteen: “Waarom maak je niet gewoon een afspraak met de makelaar?” Want ze had me al vaker over mijn plannen gehoord van het hebben van een eigen koffie zaakje en dat Heerenveen dit nog niet had! Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik belde de makelaar en vroeg hem naar het pandje, helaas vertelde hij me dat dit pand al vergeven was maar dat hij nog een ander mooi pandje had! Een paar dagen later stond ik samen met mijn moeder in het pand. En echt meteen begon alles te kriebelen, ik zag alles al voor me hoe het moest worden. De makelaar vertelde mij dat ik mijn plannen op papier moest zetten en dat hij dit dan aan de pandeigenaar zou voorleggen. Er waren namelijk nog meer mensen die het pand wel wilden huren. Ik was meteen aan de slag gegaan om alles op papier te zetten. Toen was het afwachten. Ik vond het echt ontzettend spannend.
Ik werd later gebeld en de makelaar vertelde mij dat ik het pand mocht huren! Ik was zo blij! Maar wist echt niet zo goed hoe en wat... Ik had dit nog nooit eerder gedaan. Waar moest is beginnen? Ik heb eerst maar alles op papier gezet, mijn visie en het concept, wat ik wel en niet wilde, sfeerbeelden opgezocht en ga zo maar door. Gelukkig kon ik al mijn eigen bouwtekeningen maken omdat ik bouwkunde gestudeerd had en ik kon dus alles zelf op papier zetten. Ons hele gezin was er druk mee. Toen ik de bouwtekeningen af had konden we beginnen met verbouwen! De bouwmannen van de pandeigenaar en de bouwmannen van ons gingen samen aan de slag. Elke dag stond ik om acht uur bij het pand om de mannen op weg te helpen, toen ging ik weer naar huis om alles verder uit te werken en dingen op te zoeken en ik ging pas laat slapen. En dit een half jaar lang! Er kwam echt zoveel bij kijken, ook van alles
waar ik niet eerder aan gedacht had. Ik dacht, ik ontwerp gewoon even een pandje en een menukaart, maar je moest ook denken aan een kassasysteem, inbraakbeveiliging, afzuigsystemen en ga zo maar door. Daarbij heeft de pandeigenaar mij wel echt geholpen. Ook de naam moest bedacht! Gelukkig was ik daar snel over uit. Ik werd altijd Kees genoemd door mijn studiegnoten van mijn opleiding Bouwkunde. Aangezien die uit 90% uit mannen bestond, kozen ze ervoor om mijn achternaam af te korten tot Kees. Vandaar dus BY-KEES.
Ik zou eerst alleen maar koffie met gebakjes verkopen, maar toen bedacht ik mij, dat er eigenlijk ook gewoon eten bij zou moeten. Aangezien wij vegetarisch zijn opgevoed en je bij veel eetgelegenheden altijd de standdaard dingen kan kiezen om te eten, vond ik dat ik hier nog een verschil in kon maken. Plus ik mag zelf geen gluten en melk dus vond ik dat er ook gebakjes moesten zijn die die combinatie hadden. Want ik wilde wel zelf ook bijna alles kunnen eten wat ik zou gaan verkopen! Dus er moest ook een keuken bij, maar ik had echt geen verstand van een horeca keuken. Gelukkig heeft een vriend van me hierbij geholpen om dat op te zetten.
Ook vond ik dat alle smoothies op de kaart allemaal anders zouden moeten smaken. Ik weet nog goed dat ik ze in de keuken bij mijn ouders aan het maken was en ik ze aan Djanina liet proeven. Zij keurde ze goed of af, totdat ze niet meer wilde proeven want ze werd een beetje misselijk van al die sapjes en smoothies door elkaar heen. Ons hele gezin was er druk mee, Djanina hielp na schooltijd of in het weekend. Mijn vader ging altijd na zijn werk even kijken hoe ver de mannen gekomen waren met klussen die dag en mijn moeder hielp mij met dingen uitzoeken. Mijn zus is heel goed in Nederlands dus die keek al mijn teksten na! Iedereen was enthousiast maar wij allemaal hadden geen idee wat ons te wachten stond. Veel mensen die hoorden van mijn concept waren sceptisch, want was het niet te hip voor Heerenveen of was Heerenveen hier wel aan toe. Ik heb me daar nooit druk over gemaakt. Ik had een droom
en ik wilde het gewoon uitproberen. Werd het niets dan leefde ik wel op een hutje op de hei om al mijn schulden af te betalen. Maar dan had ik het wel geprobeerd! En toen, na heel lang klussen en hard werken, gingen wij open. Echt, wat was dat spannend, we hadden de dag ervoor nog tot 4 uur ’s nachts doorgewerkt om alles af te krijgen, en nu was het moment daar.
„
Het was 5 december 2015, we gingen open om acht uur en we stonden met heel veel man. Alleen echt tot 12 uur was er gewoon bijna nog niemand. En toen rond 12 uur werd het heel druk! Ik heb bijna niets meegekregen van die dag. Ik stond namelijk alleen maar smoothies te maken en Djanina maakte alle koffies en sindsdien mag ik echt in mijn handen knijpen hoe het gaat. Ik had nooit een verwachting hoe het zou zijn of hoe het zou gaan. Ik dacht altijd: “Ik vind het zo leuk en we zien wel of andere mensen dit ook leuk vinden, zoalng ik er maar plezier in heb”.
Ik stond zelf elke dag in de zaak, van acht uur in de ochtend tot zeven uur in de avond tot 6 dagen in de week. We waren zondags toen nog niet open. Want ik wist hoe alles moest en ik had alles in mijn hoofd totdat ik in januari zo vermoeid raakte dat ik op zaterdagavond om tien uur in mijn bed lag en ik sliep gewoon tot 1vier uur smiddags de volgende dag. Toen wist ik dat ik even gas terug moest nemen. Ik heb twee weken lang geslapen en nu weet ik waar mijn grens ligt en dat ik het nooit zo ver meer laat komen.
Ik wist wel dat het heel hard werken was maar als je het zelf mee maakt weet je het pas echt! Ik ben nog steeds vaak tot laat bezig, want dan moet er nog even een factuur gemaakt of ik moet de betalingen doen, nieuwe digen ontwerpen en ga zo maar door. Vooral als ik zelf een hele dag in de zaak heb gewerkt. En dan helpt mijn moeder ook nog zo ontzettend veel en doet ook dingen achter de schermen. Dan denk ik wel echt van: “Wauw, als ik mijn moeder toch niet had!? Dan sliep ik denk ik nooit meer haha”. Soms zegt mijn moeder wel: “ Sha waarom wou je dit?” Maar dan denken we meteen aan hoeveel mensen we hier blij mee maken en hoe leuk het is om dit te doen! Ik ben echt mega trots op mijn team en mijn familie. Zonder hun zou ik dit nooit hebben kunnen bereiken!
